De kerst zit er weer op, de magen zijn gevuld en de eerste paniekaanvallen wegens overspannen weegschalen zijn alweer geweest. De meeste mensen die deze dagen op hun weegschaal stappen en erachter komen dat de fondue niet zo licht valt als ze hadden gehoopt besluiten over het algemeen dat het tijd is om het roer drastisch om te gooien. Er gaat gesport worden! Kilometers zullen hun sportschoenen gaan vreten, al zwetend in sportpak en een bandana om hun voorhoofd gaan ze de openbare weg onveilig maken! En minderen, miniceren, lijnen! Dát gaat er gebeuren! Hongerende kindertjes in donker Afrika zijn beter af dan de planning die deze personen voor ogen hebben. Al het lekkers zal uit huis verdwijnen, geen chips, geen koek, geen zoutjes. Geen boter meer op brood, en zeer zeker geen toetjes meer. Bakken en braden gaat met olijfolie en in de ochtend één zielig droog crackertje.
Maar dit alles uiteraard pas na oud-en-nieuw. Zodoende worden deze profetische plannen onder het rijtje “goede voornemens” geplaatst. Plannen voor het nieuwe jaar, om het hele leven beter te maken. Mensen stoppen met roken en drinken, maar pas nadat ze om twaalf uur hun laatste sigaar opsteken en nog gauw een glaasje champagne achterover gooien. Zodoende weet je al dat er niets van gaat komen, misschien dat die kilo’s vlak voor de zomervakantie nog even snel weg gesport worden.
Maar de rest blijft zoals het is, want een biertje op vrijdag, met collega’s, moet kunnen. En na een week zijn ze gewoon weer aan het roken. De meeste verkiezingsprogramma's bevatten meer daadwerkelijk uitgevoerde punten dan een lijstje met goede voornemens! Toch is de politiek in een aantal punten langzaam, en of dat goed is moet ieder voor zich invullen. Want behalve het lijstje met goede voornemens zijn er meer dingen die bij oud-en-nieuw horen. Het verscheuren van de oudejaarsloten, de oliebollen maar zeker ook vuurwerk. In de dagen voor oudejaarsavond wordt er al druk geknald door de jeugd tot op de avond zelf een constant bombardement van rotjes, strijkers en ander knalspul lijkt plaats te vinden.
En dat is steeds meer mensen een doorn in het oog. Want die doorn kan, bij onvoorzichtig gebruik, gemakkelijk veranderen in een vuurpijl. Huizen, bomen en struiken kunnen in vlammen opgaan. Ambulancediensten hebben het druk met afgeblazen ledematen die ineens in bloederige stukjes in het rond liggen. En blijkbaar krijgt het milieu er ook een flinke knauw van mee door smogvorming van ontelbare kilo’s buskruit. De politiek ziet het liefste dat de gemeente een centrale vuurwerkshow organiseert.
Hier ben ik niet echt een voorstander van. Je ontneemt mensen dan niet alleen, actief, het recht om hun eigen lijf en ledenen op te blazen maar je schuif ook nog eens de kosten in de schoenen van mensen die het geld liever naar andere, en meer nuttige dingen, zien gaan. En bovendien heb ik wel eens een vuurwerkshow gezien in een van de lokale dorpen. In vergelijking met die paar zielige pijlen die de lucht in gingen hoop ik dat mijn schuur in de fik vliegt. Dat geeft meer spektakel.