Een veel kleinere en jongere Dion zat begin jaren negentig bij zijn vader in de auto en vroeg naar Hemelvaartsdag. Niet zozeer naar de religieuze kwestie van de dag, maar waarom er zo veel dicht moest zijn op een, schijnbaar, willekeurige donderdag in het voorjaar. Het antwoord van mijn vader was simpel: het is een zondag, maar dan midden in de week. En vanaf dat moment heb ik hemelvaartsdag dan ook als een soort zondag beschouwd. Jammer dat het niet op een vrijdag valt zodat het een garantie geeft op een lang weekeinde, maar dat terzijde.
Nu zijn de zondagen niet meer wat ze geweest zijn. vroeger waren zondagen voor de kerk en een daarna volgende verveling. Omdat er niets te doen is op deze dag in de week werden ze gevuld met familiebezoeken en rituelen als warm eten tussen de middag. Er zijn geen winkels of attracties open. Maar door de jaren heen is dat veranderd; er ontstonden koopzondagen, en langzaam gebeurde het dat in grote steden en grote winkelketens het normaal werd dat de winkels op zondagen open bleven. Al een paar kilometer verder naar het zuiden is het de normaalste zaak van de wereld dat supermarkten op zondag een paar uur open zijn. Ik moet eerlijk bekennen dat ik daar ook graag gebruik van maak.
Dat ik op zonnige zondagen de rust van Altena achter mij laat en naar een stad als Breda rijd om ook op de dag, waar Onze Lieve Heer liever rust ziet, het geld lekker te laten rollen. En een terrasje te pakken, en daarna weer terug te keren naar de rust van Werkendam. Persoonlijk had ik nooit durven denken dat het mogelijk was om hier zoiets mee te maken. Was de zondagsrust niet heilig? Of rust in het algemeen? Ik viel dan ook bijna van mijn stoel toen mijn overbuurman mij meedeelde dat er in Werkendam een snackbar is die elke zondag open is. In mijn geestesoog zag ik hoe mensen die friet wilden hebben zich door rijen demonstranten heen moeten worstelen. Demonstranten die dit fenomeen als een vervloeking zien. Maar mijn overbuurman bezwoer mij dat ook kerkgangers zich deze frietjes graag laten smaken. Zelfs op een zondag. Of dat niet vreemd genoeg was moest ik constateren dat zelfs de supermarkt bij mij om de hoek het niet zo nauw meer neemt met feestdagen.
Tweede kerstdag kon ik gewoon mijn boodschappen doen, net als de tweede paasdag en uiteraard koningsdag. De protesten die onder de aankondiging op Facebook volgden waren minimaal en snel gesmoord tussen de positieve reacties. En afgelopen hemelvaart kon ik ook een paar uur terecht om eten te regelen voor de avond. Ik deed dat met een gemengd gevoel. Ik zondig zelf vaak op een zondag en was er blij mee. Maar ik mis het gevoel van vroeger, de rust die eigenlijk had moeten heersen op deze dagen. Nu is het waar dat met de ontkerkelijking van Nederland de ooit heilige dagen niet meer zo heilig zijn. Zo getuige ook het grote aantal mensen die ik zondag tegenkom in Breda. Altena, hoe christelijk ook, lijkt niet te kunnen achterblijven in deze trend.
Maar ik vind het wel jammer dat de uitleg van mijn vader verouderd is, zondagen waren al niet meer wat ze geweest waren en feestdagen ook niet. Deze extra zondagen in het jaar.