De afgelopen weken werd ik overvallen door het nieuws uit de grote steden. De politieke bewegingen in Rotterdam, Den Haag en Amsterdam leken het nieuws te beheersen. En van hier kreeg ik niks mee. Want we mogen niet meedoen. We missen het feestje, terwijl de rest wel feest viert moeten wij van de zijlijn toekijken. De analyses, het nieuws de vreugde, of het gebrek eraan wordt ons ontzegt. Ik heb het niet over het WK-voetbal van later dit jaar, maar over de gemeenteraadsverkiezingen.
Spotjes, posters, reclames. Maar hier in Altena is niets. We zijn al uitgeschakeld voor de voorrondes begonnen zijn. En dat vind ik eigenlijk wel jammer. Ik ben geen democraat maar dat wil niet zeggen dat ik het politieke toneel niet leuk vind. Het is een fascinerende dans van ego’s, een steekspel van woorden zalvend en venijnig. Van mensen die alles of niets willen geven en uiteindelijk alles of niets uit handen laten glippen. De hoogtepunten zijn debatten, formaties en besluitvormingen. En het verkiezingsfeestje is ook een hoogtepunt. Het is een van de weinig momenten dat je als normale burger, binnen bepaalde perken, invloed mag uitoefenen op beleid of bestuur. Een Idols voor politici.
Voor de presidentsverkiezingen in de Verenigde Staten van 2016 had ik een paar dagen vrij genomen en bleef ik de hele nacht op. Het was spannender dan welke sportwedstrijd ook om te zien hoe de cijfers binnenkwamen en de premature overwinningsroes van de democraten plaats maakte voor ongeloof. Tot Trump het podium betrad en de overwinning opeiste. Voor de Tweede Kamerverkiezingen heb ik hetzelfde gedaan, maar dat was een stuk minder spannend. En nu zijn er weer verkiezingen. Zonder ons. Wij mochten nog wel meedoen met het laatste raadgevend referendum. Dat voelt toch een beetje aan als een troostprijs. De kabouter trofee. Maar niet minder belangrijk!
Ondanks mijn politieke voorkeur vind ik democratie, en stemmen, een zwaarbevochten recht waar gebruik van gemaakt moet worden. Het is niet alleen respectloos richting onze voorvaderen die droomden en streden voor het recht te mogen stemmen. Het is ook nog eens een burgerplicht. Je geeft op deze manier richting aan je land, aan wat je wil nalaten voor je kinderen en kleinkinderen en wie weet hoe veel generaties daarna. daarop heb jij een kleine miezerige stem, maar een stem die veel kan betekenen voor de toekomst. Ik hoop dat daarom alsnog veel mensen hebben meegedaan aan de troostfinale van het Raadgevend Referendum. Het maakt niet uit wat je stemt; maar laat zien dat je de democratie een warm hart toedraagt en dat je stem het waard is om gehoord te worden in een massale oerbrul van verzamelde stemmen in Nederland!
Breng een saluut aan zij die ervoor gestreden hebben om jouw stem gehoord te laten worden. En wanneer de rook van de verkiezingen in de rest van Nederland weer neerdaalt mogen wij ons klaarmaken voor de hoofdprijs later dit jaar. De eenentwintigste november is het onze beurt om onze eigen gemeente Altena vorm te geven. En ook dan doen we, hopelijk, massaal mee. Ik slijp de potloden alvast!