Deze column is een dagje te laat. Ik was namelijk in staking. Net als de scholieren besloten hebben om een dag naar Den Haag te gaan en geen les te volgen had ik besloten om even niet te werken aan een column. Niet voor een beter klimaat overigens. Meer in de hoop een beter verhaal te krijgen, maar dat krijg je helaas niet afgedwongen door in staking te gaan.
In elk geval gaan de scholieren, waaronder vast een aantal uit de streek, spijbelen/staken voor het klimaat. Want het klimaat is hot. Niet alleen letterlijk maar ook figuurlijk. Bij de verkiezingsdebatten voor de verkiezingen van afgelopen november werd ik er een beetje door overvallen hoe belangrijk iedereen het scheen te vinden. Over de vragen hoe Altena duurzaam moest worden, of er windmolens moesten komen, of zonnepanelen. In mijn hoofd speelden heel andere vragen; hoe houden we het riool betaalbaar? Hoe voorkomen we dat er bij hoog water dijken doorbreken? Hoe bevorderen we de economische activiteiten in de regio, in het bijzonder toerisme. Wat te doen met de drugsproblematiek in Werkendam, de opstandige bevolking van Veen, de doorstroming op de A27 en de binnenwegen.
En dat is maar een kleine greep uit de vragen die ik belangrijk vond. En zeer zeker belangrijker dan het klimaat. Voor mij is het oud nieuws. In mijn schooltijd hield ik al sponsorlopen voor Afrika, want in Afrika hadden ze het slecht. En in Afrika hebben ze het nog steeds slecht. Ik zag de twin towers instorten en een oorlog begonnen worden in Afghanistan. En er is nog steeds een oorlog in Afghanistan. En er waren waarschuwende woorden dat de aarde warmer werd. En dat is nog steeds zo.
Daaroverheen kwam de crisis en kwam het klimaat op de achtergrond. We hadden even geen klimaatproblemen nodig of in gedachten terwijl met miljardeninjecties de economie werd gedefibrilleerd. Nu die weer op stoom is wordt het klimaat weer belangrijk. We hebben nu het geld op spijkers met koppen te slaan. En we moeten ook wel. Het is langzaamaan duidelijk dat de vervuiling uit de hand loopt. Gas uit Groningen kan dadelijk niet meer en dat betekent dat we gas moeten importeren uit landen met een bedenkelijke loyaliteit die ons behalve gas ook raketten kunnen toezenden.
Het alternatief voor uit gas opgewekte energie is elektriciteit uit centrales. Maar kolen zijn heel vervuilend. Olie is ook geen goede vervanger en kernenergie is eng. Dus wordt er gekeken naar de alternatieve, en eeuwige, energiebronnen als wind, zon en water. Het nadeel is dat die niet zo goed en betrouwbaar zijn, landschapsvervuiling opleveren en ook nog eens minder opleveren dan het verbranden van fossiele grondstoffen. Maar er moet ergens begonnen worden en gebrek aan resultaten mag geen reden zijn om er niet aan te beginnen. Een Tesla van nu trekt naar de 100 in 3 seconden terwijl de eerste succesvolle auto (Ford T) net de 70 kon halen. Als die Ford niet was gebouwd en gekocht had de Tesla waarschijnlijk nooit gemaakt geweest. Als mensen aan het begin van de twintigste eeuw hadden gewacht op betere modellen waren die, bij gebrek aan succes van de eerste modellen, nooit gebouwd geweest.
Zo werkt het ook bij windmolens. De windmolens van nu brengen veel meer op per omwenteling dan eenzelfde windmolen twintig jaar geleden. Door de verbetering van de techniek. En dat zal alleen maar beter worden als er geld wordt geïnvesteerd in de bouw van de huidige modellen en dus de ontwikkeling van aankomende technieken. Het is daarom jammer dat het college van Altena heeft besloten om geen windmolens neer te zetten in het huidige ambtstermijn. Ik geef toe dat het ondingen zijn en dat deze de horizon vervuilen. Maar de Amercentrale is nu ook niet bepaald een oogstrelend object.
Het college richt zich liever op andere middelen als het bevorderen van zonnepanelen of het energieneutraal maken van huizen. Maar ook daar wil het niet aan beginnen. Roland van Vugt wijst naar het kabinet. Hij ziet liever dat Den Haag een beleid opstelt in het klimaatakkoord. En tot die eindelijk in kannen en kruiken is gebeurt er niets en blijft het opwekken van duurzame energie in Altena op een schamele drie procent hangen. Dat terwijl het nu tijd is om te handelen. Maak een potje en begin gewoon, geen enkele maatregel is te weinig om te voorkomen dat wij uiteindelijk vanuit de woonkamer kunnen pootjebaden in de Merwede. Eigenlijk hadden de leerlingen van de scholen in de omgeving dus niet zo ver hoeven reizen; voor de deur van Roland hadden ze ook kunnen demonstreren. En misschien was dat wel een wijzer idee geweest…