In Sleeuwijk is de lunchroom “‘n Tikkie Anders”. Samen met de cadeauwinkel “‘n Tikkie Verderop” vormen ze een werk en dagbesteding voor mensen die ergens anders geen werk kunnen vinden. En dan wel door een aandoening als het Syndroom van Down. In de volksmond uitgescholden voor “mongooltjes” omdat ze als minderwaardig en minder slim worden gezien. Dat is nog maar de vraag.
Een van de kenmerken van deze mensen is dat ze altijd gelukkig zijn, zolang ze maar hun ritme hebben. Als ze werk hebben gaan ze fluitend naar het werk en zijn ze dolblij zich uit te sloven voor wie ook. Altijd blij, altijd een gelukkig leven. Ik denk dat de sluiting van de horeca, en dus ook “‘n Tikkie Anders” bij hen extra hard aankomt. Ze zijn hun werk en dagbesteding kwijt, en begrijpen misschien maar vaag waarom.
Nederland zucht intussen steeds meer onder de maatregelen getroffen om het coronavirus in te dammen. Al doen ze hun best om die te negeren. Terwijl van alle kanten wordt opgeroepen binnen te blijven en afstand te houden tot elkaar gingen mensen afgelopen weekeinde naar het strand, het park of de straat op. Elke oproep tot thuisblijven negerend.
Zoals op de sociale media werd gezegd; eerst klappen voor de zorg en daarna de waarschuwingen negeren? Je had net zo goed een middelvinger op kunnen steken naar de zorg. De maatregelen die zijn genomen zijn er niet om mensen te pesten. Ze zijn er niet om mensen te onderdrukken. Ze zijn er voor de veiligheid van iedereen! Niet alleen voor je eigen lijf en leden, maar ook voor je familie. Je buren, je vrienden en hun families.
Nu blijkt uit jaren van opvolgende onderzoeken dat Nederlanders tot de gelukkigste volken ter wereld behoren. En dat ze graag hun vaste patronen hebben. Ze zijn dolblij zich uit te sloven op het werk. We hebben dan ook een van de hoogste arbeidsproductiviteiten ter wereld! Misschien zijn we dus allemaal wel een tikkie anders. Misschien zijn de Nederlanders, omdat een groot deel de waarschuwingen en opdrachten niet aan kunnen nemen, juist wel de mongooltjes.