Iedereen kent wel de meest flauwe scènes uit films. Eén ervan is de ongepaste, of onaangepaste, op de begrafenis. Een grappenmaker die een uitvaart bezoekt en daar uit zijn dak gaat, of de persoon die een verkeerde speech geeft. Ongewenst voor de familie en nabestaanden, en kwetsend in het echte leven. Ik mag in elk geval hopen dat iets als dat zelden voor komt.
Nu is iedereen op de hoogte van de ramp die onze samenleving treft. Door corona zijn we gedwongen zo veel mogelijk thuis te blijven. Koningsdag werd dus Woningsdag en vanuit verschillende bronnen worden we gedwongen bleekmiddel te drinken. Intussen lijken de maatregelen wel effect te hebben. Het aantal doden en ziekenhuisopnames daalt.
Maar de economie gaat ook in een vrije val. De corona heeft de diesel van de wereldeconomie praktisch lam gelegd. Vliegmaatschappijen zitten in alle opzichten aan de grond. Links en rechts vallen ontslagen. Horeca en ZZP-ers verkeren in zwaar weer. Alleen vitale beroepen weten nog een beetje te overleven. Eén daarvan natuurlijk de uitvaartzorg. Maar die zijn er niet blij mee; het is sowieso al een zware en emotioneel lastige baan. En in deze tijd dat uitvaarten aan regels gebonden zijn is het helemaal lastig.
Toch zijn er op deze uitvaart van de wereldeconomie mensen die nog denken grappig te zijn. Een paar weken geleden was het de topman van ING. Die wilde graag een salaris van 3 miljoen euro, maar besloot daar nu toch vanaf te zien. In letterlijke bewoordingen besloot de bank voortaan niet te kijken naar de beloningen bij andere banken.
Laten we even eerlijk wezen: drie miljoen euro! Nu zijn rijtjeshuizen tegenwoordig ook gerust een miljoen waard. Maar met dit salaris kan de beste man drie huizen per jaar uit de losse pols betalen! Hij hoeft nauwelijks te pinnen. Of wat te denken van de topman van Air France-KLM. De hoogste directeur van de multinationale luchtvaartmaatschappij wilde graag een hogere bonus. Een bonus van maar liefst zijn eigen salaris!
Een salaris dat al vijfhonderdduizend euro per jaar is! Daarvan wilde hij graag het dubbele. Misschien wil hij ook een rijtjeshuis. Maar in deze tijd waarin de vloot aan de grond staat en personeel gedwongen moet worden ontslagen is het natuurlijk van de gekke om dit te doen. Toen overheidssteun in het geding kwam trok de topman het dan ook snel weer in. Maar de schade was al geleden.
Topmannen verblind door hebzucht tijdens deze crisis; net zo onwenselijk als een cabaretier op een begrafenis.