Religieuze Vrijheid
Als alleenstaande, kinderloze, loonslaaf gebruik ik mijn zaterdag om uit te rusten en zo weinig mogelijk op te vullen met activiteiten. Als de regering zou besluiten om de zaterdagochtend te schrappen zou ik er niets van merken omdat die toch al niet bestaat. Dit heeft ook als gevolg dat voor mij de zaterdagmiddag het moment is om wakker te worden en ik pas tegen de avond tot leven kom.
Zo ga ik ook in de avond pas naar de winkel. En ik weet niet of de luisteraars van gans rivierenland bekend zijn met de bekende landelijke grootgrutter in Werkendam. Maar het heeft nog wel het meest weg van een Sovjetwinkel. Brood, groenten, verse producten. Allemaal op, schappen leeg. Weggekaapt op het moment dat ik in bed lag of probeerde wakker te worden.
Nu is dat geen probleem. Ik kan zondag besluiten om een uitje te maken naar welke richting ook en dan bij een supermarkt alsnog brood halen. Maar niet in Altena, en niet in de Bommelerwaard.
En daar wringt de schoen een beetje. Zondagsrust is een prachtig streven. Maar anno 2020 niet meer dan een wassen neus. Een kreet die weinig inhoud meer heeft. Want zondagsrust is tegenwoordig enkel iets om niet-christenen te pesten. Wij mogen van den Heere niet naar de winkel? Dus zal jij dat, in Jezusnaam, ook niet mogen! Dat heet religieuze vrijheid!
De vrijheid de ander de keuze niet eens te gunnen. Terwijl doorheen heel Nederland supermarkten op zondag open zijn, en open mogen zijn, blijven gemeenteraden aangejaagd door hun conservatieve achterban halsstarrig weigeren te erkennen dat het Bommeleiland en Altena onderdeel uitmaken van een groter geheel. Dat het momenteel gezien de keuzevrijheid in omringende plaatsen zondagsrust inderdaad niet meer is dan niet-christen pesten, of ondernemers laten voelen wie de baas is. Want ook die pleiten steeds meer voor het recht om op zondag open te mogen.
Misschien wordt het tijd dat het vliegend Spaghettimonster of Baphomet de orde op zaken komt stellen. Dát heet religieuze vrijheid.