Laat ik er eerlijk voor uit komen. Met tachtig tot negentig procent van het regeerakkoord zoals het wordt gepresenteerd ben ik het eens. Vooral de presentatie van Caroline van der Plas waarin ze bezwoer dat de buitenregio’s voorrang zouden krijgen op de aanleg van nieuw en verbeterd openbaar vervoer, verraste mij positief.
Ik moest echter rillen bij Pieter Omzigt. Hij had eerder al gedreigd om het kiesstelsel te veranderen. En daar is hij dan nu ook toe gekomen. Volgens hem moet er minder afstand komen tussen de kiezer en de volksvertegenwoordiger. Zijn oplossing is een kiesdistrictstelsel.
Op het eerste oog, en oor, lijkt dit een goede en welkome oplossing. Iemand uit je eigen regio die in Den Haag jou regio vertegenwoordigt verkleint de afstand tussen de kiezers en het toch wel verre Den Haag en kan lokale problemen op de landelijke agenda krijgen. Een stuk sneller dan een probleem kan reizen van dorpskern naar gemeente naar provincie en uiteindelijk het rijk.
Maar stel je voor dat de persoon die je regio stuurt niet bij jou past? Dan ben je dus genaaid. Als Altena een eigen kiesdistrict wordt hoef ik nooit meer te stemmen want al jaren is de grootste partij, zelfs bij de afgelopen verkiezingen, de SGP. Mijn stem is dus geannuleerd voor ik die heb uitgebracht.
En het klinkt mooi dat ik contact op kan nemen met die afgevaardigde. Maar die zal echt niet willen luisteren wanneer ik hem vraag of hij een erkenning van Baphomet of het Vliegende Spaghettimonster aanhangig wil maken in Den Haag.
En het hooggerechtshof. Want dat is in de VS nu ook zo’n succes. Het beginsel is goed, natuurlijk moeten wetten worden getoetst aan de grondwet. Maar je moet oppassen wat je wenst. Voor je het weet maakt dat gerechtshof een wet die je niet bevalt. En een hooggerechtshof kan je niet zomaar terugfluiten, want dat moet politiek onafhankelijk zijn.
En er zijn nog een paar standpunten waar ik op tegen ben. Maar daar hoef ik het na deze twee niet over te hebben want mijn stem is dankzij Omzigt niets meer waard.