Er zijn van die momenten dat je toch gelijk blijkt te hebben. En dat zijn van die heerlijke momenten. Of, soms, bitterzoet. Toen ik, jaren terug, nog voor de krant schreef over de eenwording van de gemeenten die later Altena zouden vormen had ik het over het gemeentehuis. En dan wel het bedrag dat neergeteld werd voor dat gemeentehuis. Als locatie werd het oude hoofdkwartier van de Rabobank aan de rand van Almkerk gebruikt. Ruwweg het middelpunt van de gemeente. Nu was ik niet tegen de locatie, maar wel tegen de kosten. Er werden namelijk tien miljoen euro uitgetrokken. Ik vond dat toen al een schofterig hoog bedrag. Vooral omdat er drie gemeentehuizen leeg zouden komen te staan. Waarom moest een gebouw worden aangekocht waar alle ambtenaren in konden? Waarom konden die niet lekker gaan thuiswerken? De overheid wil dat zo graag!
Nu blijkt dat het gebouw niet voldoende is. De raadszaal is meteen de kantine, er is niet voldoende ruimte. En wederom gaat de kassalade open. Nu om bij te bouwen! Of beter: eerst een dure commissie in te huren die gaat uitzoeken of, hoe en waar er bijgebouwd moet worden.
De poensmijters zijn terug van weggeweest! Ik had gelijk dat het pand niet afdoende was! Heerlijk.